Tuesday, March 31, 2015
Էսսե (Ճաշից հետո)
Իմ կարծիքով շատ հետաքրքիր պատմվածք էր Ճաշից հետոն, որովհետև այդ պատմվածքը կարդալիս միշտ լարված էի՝ով էր այդ «նա»-ն: Այդ պատմվածքի մեջ ոչ մի առանձնահատուկ բան չկար, որ մարդ կարդա ու ասի տեսեկ-տեսեկ այս պատմվածքում այս գրելաոճը տարբերվում է իր մյուս գրած որոշ ստեղծագործություններից: «Ճաշից հետո» պատմվածքը կարդալուց հետո պիտի մտածես թե այդ «նա»-ն կենդանի է, թե մարդ: Իմ կարծիքով այդ «նա»-ն կապիկ էր, որովհետև երեխան չի նստի այգում գետնին, նրա վզին վզկապ չէր լինի և նա չէր կարող տրամվայի մեջ մետաղադրամով հարվածել երկաթե ամանի: Այդ պատմվածքի ընթացքում ոչ մի հետաքրքիր պահ չկար, որ կարդաս ինչ որ մի զգացմունք առաջանա: Իմ կարդացած բոլոր պատմվածքների մեջ այս պատմվածքը ամենա անհետաքրքիրն էր:
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment